سر درس مهدویت ۳۰ (مهدی موعود علیه السلام در ادیان دیگر ۱۰)
- در درسهای پیشین دانستیم که اعتقاد به ظهور منجی اختصاص به دین اسلام ندارد بلکه ایمان به ظهور منجی بشریت و اقامه عدل و داد، فطری بشر است به همین روی این عقیده در هر ملت و دینی وجود دارد. در این رابطه محمّد امین زینالدین میگوید: «شکی نیست که اعتقاد به اصلاح جامعه از وضعیّت موجود، از ابتدای تاریخ بشر در ذهن مردم وجود داشته است و از عقاید اختصاصی دین اسلام نیست، زیرا در بین ادیان آسمانی قبل از ظهور اسلام مشاهده میکنیم که همگی خبر از وقوع این حقیقت دادهاند و حتی صفات مصلح و راهکارهای اصلاحی او را نیز بیان کردهاند، گرچه نام او را مهدی و دعوت اصلاحی او را به نام مهدویت نگذاشتهاند… این عقیده و فکر حتی به ادیان دیگر از قبیل زردشتی و برهمنی و… نیز سرایت کرده است…» (مع الدکتور احمد الامین فی حدیث المهدی، ص ۱۱)
- در این درس این بحث را با نگاهی گذرا به برخی از منابع آیین هندوان پایان می دهیم؛ در کتاب «ماللهند» از کتابهای مقدس هندوها آمده است: «در اواخر دوره چهارم اهل زمین به فساد کشیده شده و اکثر آنها کافر میشوند آنان معصیتهای بزرگ را انجام داده و حاکم آنها افراد پست خواهد بود. مردم در آن روز به گرگها شبیهاند که همدیگر را میدرند و غارت میکنند. کاهنان و مردان دین فاسد میشوند و حقّ با دزدان میشود و افراد باتقوا و زاهد را تحقیر میکنند… در آن زمان «برهمن کلا» یعنی مردی شجاع و دیندار ظهور میکند و زمین را با شمشیر برندهاش از مفسدین و پلیدیها پاک کرده و افراد پاک و طاهر را حفظ خواهد نمود» (ما للهند، ص ۳۲۱)
- در کتاب «شاکمونی» آمده است: «حکومت و دولت جهانی به دست مردی از ذرّیه سیّد خلایق عالمیان «کشن» بزرگ ختم خواهد شد، او کسی است که بر کوههای شرق و غرب عالم حکومت خواهد کرد… و تمام ادیان الهی، یک دین خواهد شد، او که اسمش قائم و عارف باللَّه است، دین خدا را احیا خواهد نمود» (بشارت العهدین، ص ۲۴۲)
- در کتاب «وشن جوک» از کتابهای هندوها آمده است: «و در آخر الزمان زمین به دست مردی خواهد افتاد که خداوند متعال را دوست دارد و او از خواص بندگان خداست. نام او «فرخنده و خجسته» است. (همان، ص ۲۷۲)
- در کتاب «أوپانیشاد» آمده است: «این مظهر (ویشنو) در آخرالزمان ظهور میکند در حالی که بر اسبی سفید سوار و به دست او شمشیری برهنه است، و به ماننده ستاره دنبالهدار میدرخشد و همه افراد پست را به هلاکت میرساند و زندگی نوینی را برپا کرده و طهارت و پاکی را بر میگرداند» (اوپانیشاد، ص ۷۳۷)