سر درس مهدویت ۳۱ (مساله طول عمر مهدی موعود علیه السلام ۱)
- مطالعه اجمالی آنچه در درس های پیشین گذشت جای هر گونه شک و شبهه در خصوص اصل وجود مهدی موعود علیه السلام را از بین می برد؛ احیاگر عزیزی که نه تنها در باور شیعیان بلکه در باور عموم مسلمین و حتی در باور عموم معتقدان به ادیان الهی روزی می آید و با برقراری عدالت جهانی، ریشه ظلم و ستم را می خشکاند و ظالمان بی مقدار را در جای خویش می نشاند و حق مظلومان را از آنها می ستاند.
- به راستی بعد از «وجود آیات متعدد قرآنی»، «روایات فوق حد تواتر در نزد شیعه و سنی» و «پذیرش اصل وجود موعود به صورت فرا اسلامی و جهانی» چگونه می توان باز هم در مقابل این اعتقاد شریف موضع گیری نمود و سر تسلیم در مقابل آن فرود نیاورد؟ به راستی اگر کسی با وجود این همه دلیل روشن بازهم در این مساله تردید نماید می تواند در سایر اعتقادات دینی – که خبر غیبی از آنها داده شده است؛ نظیر جزئیات پس از مرگ و سرای آخرت و … – تسلیم شود؟
- با وجود تمام آنچه گفته شد حق سوال از هیچ کس گرفته نمی شود؛ پرسیدن و سوال کردن «معبر» بسیار خوبی است و مسیری است که تمام دانشمندان از آن می گذرند و چنانچه امام صادق علیه السلام می فرمایند: «کلیدی است که ما را به گنجینه های دانش می رساند» (ر.ک: تحف العقول، ص ۴۱) آری «مأمن» خوبی نیست و اگر جای امنی در روح آدمیان بیابد و در ذهن ها باقی بماند و پاسخ آن پیدا نشود ای بسا به لجنزار فاسدی تبدیل شود و روح آدمی را در خود فرو برد. به همین روی است که در درس های بعدی به مهمترین سوالاتی که در خصوص این اعتقاد مسلم وجود دارند و ای بسا این اعتقاد آسمانی را در هاله ای از تردید و ابهام فروبرده اند پرداخته می شود.
- به نظر می رسد مهمترین سوال و ابهام که در مقابل این اعتقاد مسلم وجود دارد مساله عمر طولانی حضرت است. بر اساس باور شیعه امروز قریب به ۱۲۰۰ سال از عمر آن حضرت سپری شده است و جان شیرین او قریب به ۱۲۰۰ بهار این کره خاکی را لمس نموده است. حال با عنایت به اینکه میانگین عمر افراد انسان چیزی نزدیک به ۶۰ سال است چگونه می توان فردی را تصور نموده که ۲۰ برابر این عمر طبیعی در این دنیا زیسته باشد؟! آیا این عمر طولانی اعتقاد به وجود و حیات منجی را در تردید و ابهام فرو نمی برد؟ به خواست خدای سبحان در درس های آینده به بررسی این سوال خواهیم پرداخت.