سر درس مهدویت ۷۹ (کیفیت انتفاع از امام غائب ۲)
فایده امام نادیدنی در چیست؟ آیا پیشوای غائب می تواند به فرد و جامعه خیری برساند؟ آیا بودن و نبودن آن تفاوتی به حال جامعه اسلامی خواهد داشت؟
این سوال نیز – مانند بسیاری دیگر از سوالات وهابیت – ریشه در درک ناصحیح ایشان از مساله امامت دارد. آری اگر امام را همان «رئیس حکومت» محسوب نمائیم و وظیفه او را حفظ بقای نظم اجتماعی تفسیر کنیم آنگاه چنین امامی اگر به غیبتی طولانی رود و هیچ کس او را نشناخته از مکان او خبر نداشته باشد هیچ فایده ای نخواهد داشت و بین بود و نبود آن تفاوتی وجود ندارد. اما اگر امام را واسطه فیض الهی و صاحب ولایت تکوینی و حجت و خلیفه خدا بر روی زمین محسوب کنیم و او را آنچنان که در اعتقادات اصیل شیعه تبیین شده است[۱] بازشناسیم آنگاه فواید او متوقف بر ظهور و شناخته شدن او نیست و اگر ضرورتی ایجاب کرد تا در پرده غیبت فرو رود هرگز از فواید وجود او بی بهره نخواهیم بود.
به هر روی خود امام عصر عجل الله تعالی فرجه نیز به این پرسش واقف بوده است و خود ایشان فایده امام غائب را تبیین نموده، فرموده اند: «وَ أَمَّا وَجْهُ الِانْتِفَاعِ بِی فِی غَیْبَتِی فَکَالانْتِفَاعِ بِالشَّمْسِ إِذَا غَیَّبَهَا عَنِ الْأَبْصَارِ السَّحَابُ وَ إِنِّی لَأَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ کَمَا أَنَّ النُّجُومَ أَمَانٌ لِأَهْلِ السَّمَاء؛ و اما چگونگى انتفاعى که مردم در غیبت من از وجودم میبرند مانند استفاده از آفتاب است که ابر آن را از نظرها مستور ساخته است. وجود من امان مردم روى زمین است چنان که ستارگان امان اهل آسمان هستند.» در درسهای بعدی در این خصوص بیشتر توضیح خواهیم داد.
[۱] در خصوص شناخت امام رجوع شود به مباحث «سر درس امامت» در همین سایت.